Wauters verwijst naar de aloude traditie van de lijnvisserij als volkssport. ,,Het lijkt wel of de overheid nu met een volksgebruik wil afrekenen. Natuurbehoud en een beter beheer zijn drogredenen die worden ingeroepen om de hengelsport kapot te maken. In tien jaar tijd liep de aflevering van visverloven met de helft terug. Toch zijn er momenteel nog meer dan zestigduizend vissers in het bezit van een patent. Voeg daarbij de private watervissers en je komt aan ruim honderdduizend Belgen die zich lijnvisser mogen noemen. Nooit eerder is een minister er in geslaagd om in korte tijd zoveel klappen toe te brengen aan de hengelsport.''

Nefaste maatregelen

De Hamse visfanaat wijst er op dat verschillende maatregelen aan de oorzaak liggen van de bedreiging. ,,Er kwam het meeneemverbod van paling, dat straks wordt uitgebreid tot roofvissen. Voegt men daar later nog de witvis aan toe, dan is een bordje

verboden te vissen

niet ver af meer in de openbare wateren. De structuren van de nationale en regionale visserij werden dermate gedestabiliseerd, dat inspraak in het visserijbeheer uitgesloten is. De visserij is niet meer erkend als sportbeoefening, zodat geen budgetten meer voorhanden zijn. Intussen maakt men geld vrij om in het wilde weg terreinen te verwerven die tot verwilderde natuurreservaten worden

gebombardeerd

. Daarbij worden vaak grote partijen witvis verdelgd. Op al dan niet bevaarbare waterlopen wil men nu een 150-tal waterturbines bouwen onder het mom van groene energie. Is de ontwikkeling van het visbestand dan geen aandachtspunt voor de milieuactivisten?''

Wauters wijst ook op de overpopulatie van aalscholvers als bedreiging van het visbestand. ,,Wat de Canadese ganzen zijn voor de landbouw, zijn de aalscholvers voor de visserij. Het kaalvreten van weilanden en vernielen van oogsten is natuurlijk beter zichtbaar dan de schade die aalscholvers aanrichten in viswaters.''